“Un croissant, s’il vous plaît.”
I don’t mind stealing bread, from the mouths of decadence But I can’t feed on the powerless, when my cup is already overfilled — Temple of the Dog Het is een vreemde, vervreemdende tijd en het is fijn dat de straten de laatste dagen in Nijmegen weer een gezicht krijgen. Terwijl men in het ziekenhuis zich te pletter werkte, ouderen vereenzaamden, ondernemers hun bedrijven verloren en de armen nog minder te eten hadden, had ik de luxe en vrijheid van het thuiswerken. Desondanks leken de dagen dezelfde en de vrijheid van het thuiswerken begon zo onderhand symptomen van Groundhog Day te vertonen. En hoewel overal ter wereld het verlies logischerwijs de grootste aandacht kreeg, hoop ik toch dat ook deze tijd het beste in de mens naar boven heeft kunnen of zal halen en dat datgene wat we zo vanzelfsprekend vonden, nu misschien wat meer gewaardeerd wordt. Zelfs de stinkende sportschool. Vandaag liep ik bij toeval langs de bonbonzaak. Ik dacht weer aan één van mijn eerdere zelven dat van mening was dat we eigenlijk …